ما راهپیمایی میکنیم.

ما راهپیمایان خیلی خوبی  هستیم که هرساله در شهرهایمان راهپیمایی میکنیم . راهپیمایی در کلان شهر کوچک ما همیشه ویژگی های خاصی دارد که غیر کلان شهر های بزرگ هیچ کدام ازین ویژگی هارا ندارد . مسیر های راهپیمایی در شهر ما همیشه از خیابان این ور ِ حرم تا خیابان آن ور ِ حرم است که فاصله ی دو خیابان بسیار با هم زیاد است . یعنی مثلا یک کیلومتر هست . بعد رسانه های کلان شهر کوچک ما از یک ساعت قبل از شروع راهپیمایی اعلام میکنند که لطفا خانم ها از خیابان این طرفی بروند به خیابان آن طرفی و آقایان از خیابان آن طرفی بیایند به سمت خیابان این طرفی . بعد راهپیمایی که بصورت خیلی منظم شروع میشود ما با شعار های منظم مرگ بر آمریکایمان به سمت آن خیابان حرکت میکنیم . هنوز هیچ کس نمیداند چرا با این همه تدبیر ِ مسئولان کلان شهر کوچک ما  ، باز هم یک جایی همه ی خانم ها و آقایان باهم قاطی و خیلی متحد شده و یک هو صدای مرگ بر آمریکا با طنین خیلی بلندی که همراه با جیغ و داد و فحش های بدبد است به آسمان میرسد .

امسال البته مسئولین ، آن نقطه ی عطف مهم را شناسایی کردند و دقیقا همانجا دوتا اتوبوس گنده گذاشتند که خانم ها و آقایان با هم عطف نشوند . ولی ما فهمیدیم که ما مردم خیلی منعطفی داریم . چون باز هم در جاهای دیگری باهم عطف شدند . ما خودمان داشتیم زیر دست و پا کلی منعطف میشدیم .

ما راهپیمایان خوبی هستیم . مسئولین شهر ما برای اینکه ما شعارهای بد بد ندهیم برای ما بلند گوهای هماهنگ کننده میگذارند تا یک نفر شعار دهد  و مردم تکرار کنند . اما مردم تکرار نمیکنند . چونکه ما فهمیده ایم هرکس که دوست دارد یک بار سرودهای انقلابی را پشت بلند گو بخواند  تا صدایش در سطح شهر پخش شود و ذوق کند میرود پشت این بلندگو ها . ما خیلی سعی کردیم که شعر های موزون و پر محتوای آقای شعار را تکرار کنیم اما هرچقدر صدایمان را بم و زیر کردیم و شعر هارا موزون ، دیدیم نمیشود. به همین خاطر ما تصمیم گرفتیم که خودمان در آینده یکروز برویم و آقای شعار  شویم . 

ما آقای شعار خیلی خوبی داریم . آقای شعار ما همیشه یک شعر بلند آماده میکند و با لهجه ی کاملا رسمی ِ قم ! آن را میخواند و میگوید که ما بعد از هر مصراع آن بلند بگوییم مگ بر آمریکا ! که "ر" مرگ بر اثر سرعت استعمال این بند از شعر در تکلم حذف میشود .

مثلا آقای شعار میگوید :

بسیجی میگه

مردم :مگ بر آمریکا

آقای شعار : ما تو دهن ِ

-مگ بر آمریکا

-شما میزنیم

-مگ بر آمریکا

-صدا قط میشه

-مگ بر امریکا

- آهی مَمَّته ..

مگ بر آمریکا

-پات روی سیمه

مگ بر آمریکا

ما همیشه اینجای راهپیمایی که میرسیم میبینیم به لطف و حول و قوه ی الهی غم ناگهان از دل ملت برداشته میشود و لبخند شیرینی مردم را فرامیگیرد.

ما راهپیمایان خوبی هستیم . ما هروقت به راهپیمایی میرویم یک هلی کوپتر یک عالمه بالای سرمان میچرخد و یک عالمه علوفه ی گل دار روی سر مغازه ها و خانه ها میریزد  . ما همیشه آرزو داشتیم که یک دانه گل روی سر ما هم بیفتد . و همیشه دوست داشتیم برای انتخاب فردی که گل را از بالا به پایین میریزد در بین مردم رفراندوم و انتخابات برگزار شود .

ما راهپیمایان خیلی خوبی هستیم . ما آخر راهپیمایی هایمان یک قطع نامه داریم که یعنی به این جا که میرسد راهپیمایی قطع میشود و همه باید بروند خانه هایشان . البته قبلش یک سخنران هم داریم  که معمولا یک آقای خیلی بزرگ است که نماینده ی شهر کوچک ماست ! مردم ما میدانند وقتی آقای خیلی بزرگ شروع به صحبت میکند یعنی دیگر باید پراکنده شوند و به خانه هایشان بروند . چون اگر قطعنامه یک هو خوانده شود ما در خیابان ها با ازدحام و انعطاف جمعیت مواجه میشویم .

آقای خیلی بزرگ ِ ما خیلی خوب است . او همیشه یک ساعت صحبت میکند تا مردم همه بروند و کسی از کار و زندگی اش نیفتد .

ما از همه ی مسئولین به خاطر راهپیمایی های خوبمان تشکر میکنیم و پیشنهاد میکنیم که یک وقت مسیر راهپیمایی را از حرم تا جمکران  نگذارند . چون که ممکن است سهولت در راهپیمایی بوجود آید و دیگر مردم ِ صبور ِ ما ، قدر ِ مسئولین را ندانند و یک هو قاطی کنند پل جانبازان و مونوریل و نصف خیابان های یک طرفه ی قم و کوچه های آسفالت نشده و عمه ی مسئولین را جلوی چشمشان بیاورند .

این بود انشای من در مورد ما راهپیمایان خوبی هستیم .